Yalnız kız...

Ben çok halsiz, bitkin ve savaş kaybetmiş gibi hissediyorum. Üstümde bir ağırlık sürekli bastırıyor omuzlarımdan beni. Toprağa girene kadar da durmayacakmış gibi. Gücüm yok... Çok salak bu aralar hayat, hiç “ekşın” yok. Bana renk lazım, taze kan lazım, ruh lazım, dirilik lazım, güneş lazım... Sorumluluk istemiyorum, sıkıntıya gerek yok. Hayatımın fon müziğinde hüzünlü şarkılar olsun zaman zaman, zaman zaman canlansın ruhum istiyorum. Bu, yeri dolmayan boşluk kapladı içimi. Artık fazla geliyor bana yeni bir ten lazım. Yeni bir ten gelsin ki, eskilere takılmış o parçamı koparıp alabileyim askıda kaldığı yerden. Çünkü şuanki yalnızlık bana göre değil. Sevmiyorum içimde birinin olmayışını. Ayağımda bir pranga, omuzlarımda tonlarca yük, bileklerim kanıyo bu ağırlıktan...

Fazla sevgisiz kaldım...