Çok istemişken ve sahip olmuşken ve bu kadar sadeyken neden bu kadar sade? Belki de aslında hissedememekte problem... Belki de önceki boşlukları dolduruyor önce kalbim ama öyle çaktırmadan öyle sessiz sakin yapıyor ki bunu ben bile farkında değilim gerçeklerin. Ama dile getirilmeyenler ne kadar gerçek olabilir ki zaten? Şöyle bi gözümün içine bakmadıktan sonra, kulağıma fısıldamadıktan sonra nasıl gerçek diyebilirm ki onlara? Boşluk dolmaya başlamadı mı yoksa? Bu yeni ten tazelemedi mi beni? İçim öylesine doluyken aslında anlamamamda mı görmememde mi hissetmememde mi nerede ki bu problem? Neden bu pranga hala ayağımda, neden omuzlarımda tonlarca yük hala?...