Soru...

Kendine tiyatro bileti almak için kuyrukta beklerken ekstra bir bilet alabileceğin biri olmamasının verdiği sorumluluktan kurtulmuş olmanın hafifliliği mi yoksa o birinin yokluluğunun verdiği yalnızlık hissi mi?

Mi Aceba?...

Ya istersin ya da istemezsin mi acaba?
Uğruna feda eder misin herşeyi yoksa işine gelince mi yalnızca? Bir sebep uğruna mı yapıyorsun yoksa içinden geldiği için mi? Ulaşmak istediğin bir nokta var mı yoksa çoktan ulaştın mı ki zaten? Zaman geçirmek için mi, oyalanmak için mi yoksa beraber olmak için mi? Güneş mi, yağmur mu, bulut mu senin için yoksa hiç biri fark etmez mi? Hızlı mı olmalı ritm yoksa slow mu? Aynada yalnız mı görmelisin kendini yoksa beraber baksak mı? Hep anlat mı istersin, karşılıklı konuşalım mı? Üşüsem vermek istediğin için mi verirsin montunu bana yoksa alışılmışlığın bir getirisi olarak mı yaparsın bunu? Ben sana bir şey anlatırken gözlerime bakıp dalıp gittiğinde beni ne kadar çok sevdiğin mi geçer aklından yoksa ortalamam yüksek olursa babam bana o ya da bu arabayı alır mı diye mi düşünürsün?
Benimle yapabilecekken birçok şeyi, arkadaşların mıdır ki aslında yapma sebebin yoksa zaman geçirmek mi sadece? Eğer ki öyleyse benimle de geçirsen o zamanı keşke…

Miyaf..

Aklımdaki herşey karanlık, sisli. Kelimelerim kayıp. Kendimi anlatamamaktan gayrı kendimi anlatmak istemiyorum ki ben. Karanlık güzel geliyor. Ağlamak rahatlatıcı… gülmekse öyle zor geliyor ki. Kalbim acıyor her sırıtışımda, içim yanıyor. “Günaydın” ne basit bir kelime. Peki ya aymasınsa? Karanlık rahatlatıyorsa insanı seçme şansımız var mı ki? Var mı ki hadi şöyle biraz da karanlıkta yaşayalım demek? Kimseyle konuşmak istememek. Dışarı çıkmak istememek ama yalnızlığı istemek. Var mı ki herkeslere beni yalnız bırakın diyebilmek? Hiçbirşey yokken ortada, aniden, sorgu istemeden, cevap vermeden sorulara… ya kimse zaten bir şey sormuyorsa ki bana? Bu içimi acıtır mı peki? Yutkunmamı zor kılar mı? Peki ya buysa içimi acıtan, kelimeleri birleştirmek neden böylesine zor? Cevap vermekten kaçmak değil bendeki, cevabı vermenin koşulu olan o kelimelerden kaçmak. Işıkların kapanması neden peki? Kimse görmesin diye değil ki yalnızca. Kimse görmeden kaçabileyim diye…