Mesela diyelim ki sen kötü bi dönemden geçiyosun. Ben diyorum ki ne kadardır? Diyosun ne bileyim 1 haftadır hadi bilemedin 1 ay olsun, bikaç güne biter diyosun. Bikaç güne de bitiyor gerçekten. Ama işte bana öyle olmadı o. Ben 5 senedir yanlışlıkla girdiğim kötü bir dönemden çıkmak için çabalıyorum. Ama yine işte şimdi şimdi farkediyorum ki o kötü dönem benim geri kalan hayatımı tamamen sarmış. Kalakalmışım ben. Bitmişim ki çoktan. Saçmalayıp duruyorum kendi kendime.
Duvarımda bulut resimleri, kuşlar, hayallerim ve ben üstlerindeyiz. Sabahtan akşama kadar erik ve karpuz yiyip kutu kutu pense oynuyoruz. Sonra birileri çıkıyor sanki hep hayallerimi dinlemiş gibi, hep onları önemsemiş gibi, sanki beni tanıyormuş gibi kaç senedir kutu kutu pense oynuyorsun diye soruyor.
Yükseklik korkusu olan bir insan neden 19. katta yaşasın ki. Hadi bi düşün.
2 yorum:
Merhaba, bunu bir öğüt olarak algılama lütfen. Bazen insan kendi hapishanesini kendi yaratır. Oysa kötü zamanlardan, kötü düşüncelerden kurtulmalı ve enerjimizi keyifli yaşamak için harcamalıyız :)
Ah keşke.
Yorum Gönder