Sushi en tatlıdır.

Yanlışlıkla tesadüf etmiş, kırmızı kurdeleli koca bir kutu gelmiş.
Açmış bakmış ne diye, girmiş oturmuş içine.
Tam kapatacakken kapağını ayağım sıkışmış, açık kalmış kapak
Bırak madem ayağımı da kurtul benden salak.

Hatırladığım için mutlu olduğum bir şenlik sonrası memnunum.
Ama söylemeden de geçemicem aptal yerine konulmak hoş bir duygu değil. Bi bunu bil yani.

Pehh seneler geçti, son şenlik dediler. Finallere geldik ama ne finaller. Her türlü finaller. En çok da üzücü finaller. 5 senelik hikayelerin finalleri ve hayalleri. Ve anıları ve konuşulmuşlukları. Ve yalanları ama en çok da göz göre göre söylenen yalanları.
Ve sonunda artık herkeslerin kendi hayatları.

Fotoğraf çekilmeyi unuttuk Lis gece. Keşke unutmasaydık. Ama madem unuttuk o zaman seneye de şenliğe katılmak zorundayız mı belki? He?