We Are The People

Bir keresinde birisi bana demişti ki:

"Sen, büyük olduğun için boş hissediyorsun. Sen, boş değilsin. Diğer insanların dolu olmalarının sebebi küçük olmaları.

Diğer insanlar...

Normal insanlar.

Küçük oldukları için hemen dolmuşlar.

Ama sen,

Biz.

Bizim dolduracak yerimiz var. Çünkü biz sıradan değiliz. Çünkü sen sıradan değilsin.

Dolusun ve boş kalan yerlerini de dolduracak, mutlu bir insan olacaksın. Ve küçük insanlar kıskanacak."

Benim arada sırada içine konuk sanatçılar alan müzikli ballı bir dosyam var. Onun daha dolduracak çok yeri var. Hem değişiklikler yaşanmalı ki değişik değişik dolsun dosya öyle değil mi?

Çok kısa bir sürede çok fazla şeyden ödün verdim. Ve dün, uzun zamandır ilk kez, oturacak rahat bir yerim bile olmamasına rağmen kendimi en dolu hissettim. Gerçekleşeceğinden emin olduğum şeylerin hayalini kurdum ve mutlu oldum.

Bir nebze geleceği gördüm yani.

Senin kucağında Sushi vardı, benim duvarımdaysa Hakkı. Hem de imzalı!

Anam ne doldu yıl.

Benim çok güzel tam 12 duvarım oldu. 10'dan fazla rafım, çekmecem ve dolabım oldu. Herşey çok acayip. Geçen bir camdan baktım da hakkatten başımı döndürdü.

Tam 7 aydır elimde bir çay tutuyorum azıcık soğusa da içsem diye. Noldu biliyor musun? Önceden haber yolladı, 1 aya soğuyormuş. Yanlış da anlama yani soğumaya başlıyormuş. Artık yavaş yavaş.

2010 bana mükemmel bir hediye verdi. Birkaç hafta sonrasında kendi evimden yazıcam buraya. Böyle oturucam koltuğuma, açıcam müziğimi bir yanımda Sushi, bir yanımda sevdiceğim, hiiiç çıkmıcam evimden dışarı.

Çok da güzel bir sene geçirdim. Bolca uykumu da aldım. Teyze bile oldum.

Milli piyangoyu yine tutturamadık ammaaa sevilenlerle beraberdik. Eh adam olana fazla.

Hadi artık ben gine çok uzun süre yazmam. Ha bir de herkesler twittera yollanmış. Benim ne eksiğim var? Ben de twitter aççam bak tam şimdi. Yeni yıla da bak böyle girmişiz.