Çok mutsuzum.

Yeni eğitim öğretim yılı.

Çarşamba günü İstanbul'dan Edirne'ye gittim. Tüm eşyaları kolileyip bavullara yerleştirdikten sonra perşembe okula geldim. Eşyalarımı A4 308 e taşıdım. Yerleşemedim. Cuma günü de yerleşemedim. Cumartesi günü eşyalarımı A4 308'den A5 102'ye taşıdım. Kısmen yerleştim. Depodaki eşyalarımı orospunun teki yüzünden taşıtamadım. Telefonumda benden şifre isteyip duran yanıp sönen bir ışık var. Karşımda tanımadığım bir insan var. Her yer çok pis. 1 saat sonra arkadaşlarım gelicek ama o 1 saat bile geçmek bilmiyor diye bunları yazıyorum. Her sene çok heyecanlanırdım yurt için bu seneyse sürekli kusmak istiyorum.

Gelin artık yoksa ağlicam.

Ben seneye öyle ya da böyle eve çıkıcam.

Ayrıca ders programım da boka benziyor.

bö

Merhaba benim çok canım sıkıldı inşallah gözlerimin önünde acayip bişeyler olur dinimiz amin.

Eğer başıma bişey gelmicekse bu ülkeden de, anayasadan da, onu kontrol edenlerden de, onu kontrol ettirenlerden de nefret ediyorum.

Plan yapmayı çok seviyorum ben.
Böyle sanki hayal kurmak gibin oluyor. Bir de böyle kurduğun hayali adım adım gerçekleştiriyosun ya işte o zaman çok çok daha güzel oluyor.

Böyle baştan olmaz sanmışsın. Yine de hani olurya demişsin kenara iki kuruş koymuşsun filan. Günler geçtikçe arada bir aklına geliyor olursa ne güzel olur lan diyosun. Gün geçtikçe paran da birikip artıyor tabi. Sonra minik araştırmalar yapmaya başlıyosun. Kalıcak yerler nereleri? Gitsek nası gideriz, ne zaman gideriz filan derken bir bakmışsın hakikatten de olabilir. Neden olmasın?

Heycanlanmışsın böyle ağzın kulaklarında hiii modundayken, tam da karşındakine herşeyleri anlatırken ve hatta anlatmaya çalışırken heyecandan parmakların birbirine dolanırken karşındaki insandan;
"Aaa, oy verdin mi kız?"
sorusunu duymak bence HİÇ DE HOŞ DEĞİL!