Tuvaletin kapısını kapattım. Kilidini çektim. İndirdim pantalonumu tam yeni oturmuştum ki kapının arkasında askıyı gördüm. Daha dikkatlice baktım askının gözlerini gördüm. Askıyla göz göze geldik, tam da zamanında. Utandım hafiften, gözlerimi kaçırdım. Dedim nassın? İyiyim dedi sen nassın? Ben de iyiyim dedim. Öyle bakıştık. Bitti işim hoşçakal dedim askıya, açtım kilidi çıktım.
Tam ellerimi yıkıyordum ki bitmiş tuvalet kağıdı rulosunu gördüm. Dedim hasta mısın? Yok dedi, sömürdü beni şerefsizler. Kendimden utandım, ellerimi üstüme silip çıktım.
Yolda yürümeye başladım. Yürürken kimseyle karşılaşmadım.
Dedim bi çay içeyim. Girdim fikhaneye. Tam aldım çayımı dışarı çıkıyordum ki elimi yaktım. Bardakla gözgöze geldik. Çay da sıcakmış dedim, malum ben soğuk severim. Ananın evi mi sandın sen burayı sultanım dedi çay bardağı, gözlerini kaçırdı. Çekip gitmek istermiş gibi uzaklara baktı sonra iç çekti, arkasını elime yasladı.
Çektim bi sandalye ben de oturdum, bacak bacak üstüne attım. Havada kalmış ayağıma bakıyorken boş boş, yerde yatan izmariti gördüm, meraklandım. Daha da dikkatli bakınca tüten dumanı gördüm ama dicek birşey bulamadım.
10 dakka geçmemişti ki tekrardan yola çıktım. Yürüken de kimselerle konuşmadım.
Odama geldim sonra dikkatlice bakındım. Yastıklarımın gözlerini açık gördüm, daha da susmadım.
1 yorum:
kişileştirme diye buna derim.
Yorum Gönder