Konuşalım mı?

Kelimelerin üzerimde yarattığı etki fazla büyük. Tek başlarına görmüyorum onları. Getirileriyle beraber düşünüyorum ve biçimlendirmeye çalışıyorum kendime göre ama yoruyor bazen. Dinlemek çok kolay mesela bana göre. Birileri konuşsun saatlerce dinlerim dert etmem hiç susarım hep. Ama konuşmak öyle zor ki bazen. Ne konuşacağını bilebilmek, doğru konuda ilerleyebilmek, mantıklı cümleler kurabilmek, yüklemi sona denk getirebilmek. Bakmak bile çok kolay konuşmanın yanında. Hiç düşünmesen sen yine konuşur durursun da, ya karşındaki duymazsa seni? Buna dayanabilecek kadar güçlü müyüz hepimiz? Yoksa değil miyiz? Yoksa herşey bunca karışık değil mi ki aslında?
Masa mesela ne kadar basit gibi duyuluyor söyleyince peki yastık o kadar basit mi? Bence değil hatta aksine dolu dolu bir kelime. Kitap kelimesinin ne kadar meşakkatli bir kelime olduğu konusundaysa herkes hem fikirdir sanırım. Peki ya meşakkatli kelimesinin ta kendisi? Dışarı çıkmak gibi bişey. Giyin, hazırlan, saçını topla, ayakkabılarını giy. Durmak da zor birşey bence ama koşmak nasıl da kolay. Amaaan düşün düşün sıkıldım. Ve sıkılmak kelimesi ne kadar da basit.